Barış sizinle olsun!
Sevgili çocuklar, Tanrı beni buraya gönderdi size yardım etmek, size kutsal bir lütuf vermek ve onu götüren güvenli yola yönlendirmek için. *Dua edin, dua edin ki Kutsal Ruh sizi aydınlatıp inançla, cesaretle Oğlumuz İsa'nın sevgisini ve ışığını tüm kardeşlerinize tanık olmanız için güç versin. Çocuklarım, ben her zaman sizin yanınızdayım. Ben, anneniz olarak, kalbinizi Tanrı'nın barışıyla doldurmak istiyorum. Burada Tanrının bana size vermemi iznettiği lütuflarla gelmişim. Kalblerinizi daha fazla Tanrı'ya açın ve aileleriniz Cennet'in kutsamalarından faydalanacak.
Tanrı sizinle bugün büyük bir lütuf vermiştir benim buradaki varlığımla. Bir gün bu annem sözlerimin nedenini anacaksınız. Şehrinizi kutsamak için geldim. Bu büyüklüğe Tanrının şükür edin. Sizinle olsun: Baba, Oğlu ve Kutsal Ruh'un adına kutsuyorum. Amen!
Meryem ayrılmadan önce bana dedi ki:
Oğlum, dua et, dua et. Ümit ve inancı kaybetme. Tanrı tüm en uzak ve kayıp kardeşlerinizi kurtarmayı ister. Rabb'in size sevgisini yaymak için kullanmanızı sağlayın. Mesajlarımı kardeşlerinize anlatırken Oğlumuzun Kalbini ve annem kalbimi rahatlatan bir şey yaparsınız. Her zaman sizinle birlikteyim ve kutsuyorum. Mevcutluğunüz için teşekkür ederim. Günahlarınızdan affedilmeyi dileyin ki Tanrı'nın olabilesiniz. Sizinle ve ailelerinizle barış olsun.
(*) İnanç zihni tüm şeyler için Yaratıcısına yönlendirir, o da onlardan her biri kadar sevilecek, daha büyük, daha yüksek ve değerli olan biridir. İnanç sayesinde Tanrı'nın özelliklerini bilmek mümkündür, onu insanlar için yaptığı bütün şeyleri gösterir ve ona borcu olanları belirtir. Bu inanç yaşamıyla ruh doğal faaliyetinin üstüne çıkar, ancak ondan ayrılmaz.
İnanç açtığı bu yeni yatayda ruhtaki doğal güçler çok sayıda yeni öğe bulur. Bu faaliyette ruh inancı içeriğinin zihnî olarak kendisine ait hale getirilmesiyle ilgilenir. Bu faaliyet daha canlı, kolay ve verimli olur eğer Kutsal Ruh insan ruhu animasyon yapıp yükseltirse; o zaman kendi bir üst gücün elinde olduğunu hissedip aydınlatıldığını düşünür ki bu kadar derecede kendisinin faaliyeti değil de onu öğreten ilahi vahyi gibi görünüyor.
Ruhun meditasyon yoluyla elde ettiği her türlü biçimde bir şeyin kendisine ait kalıcı bir edinimi olur. Bu, gerekli olduğunda hafızadan çekilebilen birikmiş doğruluklar hazinesinden çok daha fazlasını temsil eder. Ruh- zekâ ve yürek anlamında geniş ve nesnel olarak değil, sadece akılın değil de - sürekli dikkatle Tanrı ile tanışır, Onu bilir, Seviyor.
Bilgi ve aşk onun varoluşunun bir parçasıdır, uzun süre birlikte yaşadığı ve yakınlığı olan başka biriyle ilişkisi gibi: böyle insanlar artık karşılıklı bilgi aramaya gerek yoktur, birbirlerini tanımak veya sevmeyi hak etmeye değer bulmak için birbiri hakkında düşünmek zorunda değildir; onları arasında sözlere bile ihtiyaç kalmaz. Ruhun Tanrı ile ilişkisini uzun süreli ruhsal yaşamın egzersizi sonrasında böyle tasavvur etmeliyiz: artık meditasyonu öğrenip ve sevdiklerini bilmek için gerek yoktur - yolculuk tamamlandı, hedefe ulaşıldı durumu. Ruh duaya koyulduğu anda zaten Tanrı ile birlikte olur ve Onunla aşkın teslimiyle kalır. Sessizliğin sözlerinden çok daha fazla beğenir. Bunu edinilmiş kontemplasyon diyoruz. Bu tür kontemplasyon, birçok özgüvenle teşvik edilip sürdürülmüş bir çaba meyvesidir. Öncelikle inanç mesajının ilanını, Onun tarafından açığa vurduğu doğruyu ve serbest kararımızla işbirliği yapmak için gerekli gücü Tanrı'nın lütfuna borçluyuz: tanrısal lüften yardım olmadan duaya veya meditasyona başlanamaz.
Duanın teslimi, edinilmiş kontemplasyonda kalma süresi ise bize aittir. Kendisi bakıldığında, Tanrı'ya sakin ve sevgiyle teslim olmanın benzeri olan kontemplasyon - inanç biçimi olarak görülebilir. Bu, kendi faaliyetimizle ulaşılabilecek inancı yaşamın en yüksek derecesidir, eğer mantıksal sırası tamamlanmışsa: kendini Tanrı'nın iradesine teslim etmek ve tüm hareketleri ilahi iradeye uygun hale getirmek.