Kapayapaan ang kasama mo!
Mga mahal kong anak, ako ay Reyna ng Kapayapaan. Manalangin, manalangin, manalangin. Maging may kapayapaan, magkaroon ng kapayapaan, at dalhin ang kapayapaan sa lahat ng inyong mga kapatid.
Binibigay ko sa inyo ang pag-ibig ng isang Ina at binubuhos ko ang aking biyen na grasya sa bawat isa sa inyo. Magbago kayo. Sa lahat ng mga lalaki dito, gustong-gusto kong sabihin sa kanila na manalangin; huwag magpahinga o mahiya na manalangin, sapagkat kung gagawin ninyo ito, makakakuha kayo ng maraming biyen na grasya mula sa akin. Manalangin para sa buong mundo. (*)Itim ang daigdig dahil sa kaniyang walang katapusang mga kasalanan at pagkakasala...
Sa sandaling ito, nakita ko si Mahal na Ina na naka-hawak ng isang itim na globo sa kanyang kamay kanan. Parang malaki ang timbang nito, sapagkat mahirap para kay Mahal na Ina na maipon ito sa palad niya. Agad-agad sinabi niya:
Mamuhayan ka sa aking pag-ibig at kapayapaan. Manalangin, manalangin, manalangin. Binabati ko kayong lahat: sa pangalan ng Ama, Anak, at Espiritu Santo Amen. Muli tayong makikita!
(*) Ang kasalanan na patay ang nagpapawalang-bisa ng pag-ibig sa puso ng tao dahil sa malubhang pagsasama sa batas ni Dios; ito ay nagnanakaw sa tao kay Dios, na siyang kanyang huling layunin at biyen na kaligayan, na pinili ang isang mas mababa pang mga bagay. Ang kasalanan na hindi patay ay nagpapakita ng pag-ibig na nananatiling buhay, kahit na sinasaktan at nasusugatan nito. Ang kasalanang patay, na sumasalanta sa ating prinsipyo ng buhay na siyang pag-ibig, ang kailangan ng bagong simula ng biyen ni Dios at isang pagsisimba ng puso, na karaniwang natutupad sa sakramento ng pagpapatawad.
Ang kasalanan ay nagdudulot ng kakayahan para magkasala: ito ay nanganganak ng bise dahil sa pagsasama-samang mga gawa. Mula dito, lumalabas ang masamang paninindigan na nakapipilit sa konsiyensiya at pinagpapabago ng konkretong paghahambing ng mabuti at masama. Gayundin, ang kasalanan ay may tendensyang magpapatuloy at mapalakas, subalit hindi ito makakapaslang sa moral na sensibilidad hanggang sa ulo.
Ang mga bise ay maaaring klasipikahin ayon sa mga biyen na kanila itinataguyod o karaniwang nakaugnay sa pitong pinakamalaking kasalanan na tinukoy ng Kristiyanong karanasan, sumunod kay San Juan Kasiano at San Gregorio ang Dakila. Tinatawag silang pinakamalaking mga kasalanan dahil nagdudulot sila ng iba pang mga kasalanan, ibig sabihin, bise. Ang kanilang mga pangalan ay pagmamahal sa sarili, kaganapan, inggit, galit, kalaswaan, pananakaw at kawalan ng gawa.
Tinuturo din ng tradisyong pangkatekismo na mayroon ding "mga kasalanang sumisigaw sa langit." Sumisigaw sila: ang dugo ni Abel (aborsyon), ang kasalanan ng mga Sodomita (homosekswalidad at pagtatalik na labas sa kasal); ang sigawan ng pinagpapahirapang tao sa Ehipto (mga masamang pulitiko, magnanakaw at patay-tao); ang reklamo ng dayuhan, biyuda at orpano; katiwalian laban sa manggagawa.
Ang kasalanan ay isang personal na gawa. Gayundin, nagkakaroon tayo ng responsibilidad sa mga kasalangan na ginagawang iba pa kapag tumutulong tayo dito:
-pagsasama roon nang direkta at kagustuhan;
-paggawa, pagpapayo, pagsusulong o pag-approve ng mga kasalangan na ito; hindi pagbubunyag o pag-iwas roon kapag may obligasyon tayo gawin iyon; proteksiyon sa mga gumagawa ng masama.
Sa ganitong paraan, ang kasalanan ay nagiging katuwang ng tao sa isa't isa, nagpapalaganap ng pag-ibig at pagnanakaw, at kawalan ng katarungan sa kanila. Ang mga kasalanan ay nagsisimula ng mga sitwasyon at institusyong labag sa kabutihan ni Dios. Ang "mga estruktura ng kasalangan" ay pagpapakita at epekto ng personal na kasalanan. Nagpapatuloy sila upang maging biktima ang kanilang mga biktima upang gawin din ang masama. Sa isang analogikal na paraan, sila ay nagsisimula ng "kasalangan sa lipunan."
(Katekismo ng Simbahang Katoliko - ang bigat ng kasalanan: mortal at venial sin, p. 487, n.1855,1856; 1865 hanggang 1869)