e diel, 12 gusht 2018
E Dita e Dhjetë pas Pentekostes.
Ati Qëndror flashte përmes instrumentit të tij të gatshëm, i bindur dhe i ngritur fjalës së Tij dhe vajzën Anne në kompjuter në orën 11.30 am.
Në emër të Atit, të Birit dhe të Shpirtit të Shenjtë. Amen.
Unë, Ati Qëndror, flas tani dhe në këtë moment përmes instrumentit tim të gatshëm, i bindur dhe i ngritur fjalës së Tij dhe vajzën Anne, e cila është plotësisht në Dëshirën Time dhe përsërith vetëm fjalet që vijnë nga Unë.
I dashuruarët imë, ju keni marrë sot Uangjillin dhe leximin e këtij ditë. Unë, Ati Qëndror, kam shumë të themi për këtë, sepse Uangjilli i sotëm është shumë i përshtatshëm për ju.
Aftësitë tuaja janë tashmë në kradlën tuaj dhe do t'i trashëgojnë. Ka aq sa aftësi të ndryshme që ju mbarteni brenda vetes dhe nuk i kaloni ato për shkak se nuk i njohni ato. Por një ditë, si të rritur, ju ndjeni dëshirën e madhe për t'i kaluar shumë gjëra fëmijëve tuaj. Shpesh mendoni që fëmijët tuaj duhet të jetojnë atë që jeni jetuar edhe ju. Por jetës së fëmijëve tuaj shpesh i shfaqet ndryshime. Ata rriten dhe dëshirojnë t'i fitonin vetë përvojat e tyre dhe nuk dëshirojnë ta pranojnë këshillën e prindërve të tyre.
Kjo shpesh është e dhimbshme për prindërit, për ju, fëmijët imë të dashur. Ju doni t'i ruani fëmijët tuaj nga dështimi, dhe megjithatë fëmijët tuaj duhet t'i fitojnë vetë përvojat e tyre dhe të ndjekin rrugën e tyre, që shfaqet ndryshime prej juve, fëmijët imë të dashur. Ata rriten dhe marrin perspektiva shumë të ndryshme nga ato që jeni përjetuar edhe ju. Kjo është gjithashtu e saktë. Frikacioni është pjesë e rritjes së fëmijëve. Ju, nënat imë të dashura, duhet t'i mësoni edhe se ka dështime me fëmijët tuaj nga të cilat nuk mund ta ruani fëmijët tuaj.
Mos u trishtoni për këtë. Në moshën e rritur të fëmijëve tuaj, ka ende shumë gjëra që ndodhin dhe ju nuk mund ta ndryshoni ato. Koha dhe paciencia do t'i sjellin ato. Por mos harroni se fëmijët tuaj kanë gjithashtu të drejtën për të zhvilluar pavarësi.
Në disa është më i gjatë, ndërsa në të tjerët shpejton. Nuk ka mundësi për ta krahasuar ndryshimet. Shpesh prindërit flasin mbi aftësitë dhe rritjen e fëmijëve të tyre. Kjo herë pas here është argëtues dhe herë pas here komik. Ju mund t'i marrni edhe me humor.
Por është e rëndësishme ta marrni seriozisht fëmijët dhe mos të konsideroni problemet e tyre si të vogla. Kjo do të ishte themelorisht gabim, sepse fëmijët dëshirojnë t'i zhvillojnë pavarësinë e vetë. Ky është rruga normale e një fëmije që dëshiron të rritet .
Vetëm se problemi i këtij ose asaj vjen shpesh dhe më vonë në dukje. Prindërit doni t'i mbajnë fëmijët e tyre sa më gjatë të jetojnë së bashku me ju dhe ta lehtësojnë shumë nga problemet që do të mësuan më vonë kur kanë zhvendosur vetveten në apartamentin e tyre.
S'do t'i ishte leht për ata të marrin gjithçka nën kontroll njëherësh. Urdhri dhe pastërtia janë gjërat më të rëndësishme që duhet ta mësojnë.
Kjo mund t'i bëjë problem fëmijëve nëse nuk i kanë mësuar atë në shtëpi dhe nena ju ka hequr ato nga fëmijët për mirësi, duke e bërë lehtësisht .
Në të vërtetë është një problem që ndodh shumë shpesh. Por mund t'i zhvillojmë atë dhe vetëm duhet sa më shpejt.
Nuk duhet t'u bëhet njerëzve zemra kur gjithçka nuk është asa si do ta donin. Duhet të lejojmë edhe të rinjtë një periudhë për të rritur dhe jo të kërkojmë që ata të zgjidhin vetëm problemet e tyre. Kjo mund të shkojë keq.
Detyra e prindërve është edhe ta edukojnë fëmijët fetarisht dhe t'i bënë me ta diskusione fetare. Ky nuk është i lehtë, sepse kohët kanë ndryshuar. Koha nuk qëndron në vend.
Si me shumë bashkëtëtime, ka kontroversi dhe rezistencë. Por me një dëshirë të mirë mund t'i menaxhohet. Duhet vetëm të jenë gati për të folur dhe jo të lënë shpejt.
Tani përsëri mbi aftësitë e çdo njeriu. A kanë të gjitha njerëzit aftësi të njëjta dhe kush i ka dhënë ato? Të gjitha aftësitë janë dhurata nga Zoti dashnor. Ai nuk na lënë vetëm ose pa vlerë. Vlera e një personi mund të jetë ndryshe. Disa janë muzikor, disa artistik apo kanë talente tjerë.
Kjo mund ta ndjej edhe në moshë të re dhe duhet të inkurajojmë atë kur ka mundësi.
Në evangjelin e sotëm flitet gjithashtu për fqinjën. Kush është i vërtetë afër? Fqinji mund ose nuk mund t'i jetë në rrethinë të drejtpërdrejtë time. Unë duhet vetëm ta njoh fqinjin ku duhet të jap ndihmën e parë ime. Nuk mund të kaloj mbi fqinjin tim dhe lutem kur ai ka nevojë për ndihmë fizike. Atëherë nuk kam ofruar ndihmën e domosdoshme. Ndihmuar gjithashtu do të thotë t'i jap atij së pari ndihmën që kërkon, jo ta vendos në plan të parë gjëra tjera.
Kjo nuk është e lehtë. Unë duaj të bëj punët e mia. Por ka një person i cili më nevojitet. Duhet t'i pesoj përparësitë dhe kundërta. A është ndihma ime prioritet ose puna ime aktuale? Kjo thotë evangjeli sot.
Shpesh vetëm pasi mendoj shumë gjatë kohësh të kënaqur egoizmin tim, e kuptoj atëherë. Çdo njeri ka egoizm të tij, me disa është shprehur më tepër dhe me tjerë më pak.
Ati Qiejtës ka një individualitet për çdo person, pra secili ka personalitetin e vet për ta trajtuar. Kështu që secila njeri është i ndryshëm dhe duhet të mësojmë t'i trajtojmë gabimet e tjerëve. Natyrisht nuk është aq i thjeshtë.
Çdo burr ka disa dobësi që nuk dëshiron ta zbulojë. Sepse ai nuk don të njohet menjëherë nga tjetri. Ai don të qejfë më mirë dhe më mirë me tjetrin. Sa më mirë kam vlerësimin e tjetrit, aq më i vlefshëm ndihem vetvetja..
Por nuk është kështu. Kur unë shoh vetvete me sy të besimit, jam i vlefshëm vetëm kur praktikoj lulënjohjen, pra t'u bëjë më i vogël para tjetrit. Jam një person i vlefshëm nëse jam i sinqertë përpara vetes dhe nuk m'i ngrihem para tjetrit.
Ne jemi të gjithë njerëz që janë krijuar dhe dëshiruar nga Zoti. Ai vetë na bën të vlefshëm. Në syt e tij, me sy të besimit, duhet ta shohim vetveten. Nuk është i lehtë kur ndjej se tjetri ka aq shumë aftësi dhe talente, por unë nuk kam. Kështu që jam duke u bërë gjithnjë më i vogël dhe pa vlerë.
Por kjo nuk është e rëndësishme në syt e Atit Qiejor. Ai është dashuria jonë vetëm dhe madhore, dhe asgjë mbi këtë. Ai është më i madhi në syt tona. Kur plotësojmë Planin dhe Vullnetin E Tij, ende ndihem me vlerë.
Biri im dashur, unë kurrësisht ju kam dashuru, edhe kur bëni gabime dhe mendoni se nuk kenë arritur në diçka. Pra erdhuni tek Unë. Do t'ju fal. Ka sakramentin e Përkrahjes. Do të rivendosja shpirtrat tuaj përmes Birit tim Jezu Krishtit, që ta bëjnë ata të bardha si borë dhe të marrin gracin e shtrembëruar. Pastaj do t'ju kthehet gëzimi dhe do të jeni në gjendje të trajtoni me të tjerët më i lehtë. Tjetri ju pranon faljen tuaj dhe është i lumtur nëse mund ta fali atë. Shkojni për ta takuar atë.
Kështu erdhet një pak për ta takuar atë. Ai tani nuk mbart më ngarkesën e tij vetë. Tani u bë lehtë dhe më i vogël për të.
Ju falenderoj, fëmijët im dashur, që gjithmonë dëshironi të mbani besnikëri ndaj meje. Kjo bën zemrën time jo aq trishtueshme më shumë. Shikoni sa pak njerëz dëshirojnë ta konsolojnë Unë si At Qiejor. Ju mund ta bëni këtë, dashurët e mia, nëse dëshironi të jeni mirë dhe kështu nuk m'bënë keq.
Ashpërsoj edhe unë të shikoj në syt tuaj gëzuar dhe ta shoh ju me kënaqësi .
Nëse marni shpesh Sakramentin e Përkrahjes, do t'ju mësoni të konfesoni me kënaqësi. Sepse erdheni tek Biri im kur merrni Sakramentin e Përkrahjes..
Nëse donte vetëm një herë ta shihni sa i lumtur jam për shpirtrat tuaj, nëse prani kështu sakramentin. Unë erdhem për të takuar ju dhe t'ju marr në krahët e mia pas Konfesionit të Shenjtë .
Mund ta imagjinohet si Ati yt dashur shpejtohen drejt jush, nëse jenë gati për t'u nisur tek Konfesioni i Shenjtë? Unë jam dhe do të mbetë Ati juaj dashur, që gjithmonë dëshiron të jetoj me ju. Besoni Me, unë thjesht jam i lumtur ta shikoj zemrat tuaja të gatira dhe asgjë më shumë se t'ju bëj të lumtur;
Të jeni e bekuar dhe dashur im fëmijët e Atit dhe Marisë me Nënën tuaj Qiejore, Mbretërinë e Fitores dhe të gjithë engjëjt në Trinitet në emrin e Atit, Birit dhe Shpirtit Shenjt. Amen.
Ju kam dashuri pa masë dhe dëshiroj t'ju banoj përgjithmonë në zemrat tuaja të gatira. Jeni të hapur ndaj provave të dashuris së mia. Gjithmonë dëshiroj të jetoj në zemrat tuaja dhe ta ju kam dashuri.