Dumarating siya bilang Ina ng Guadalupe. Nagngiti siya at binuksan ang kanyang mga kamay. Sinabi niya: "Pakiintindi, aking anak, ang himala ay nasa puso na nagmamahal at hindi sa espesyal na tanda. Mga balita lang ang mga tanda, ngunit ang bunga ay nasa puso. Kaya't kapag ikaw ay mananalangin, mananalangin ka para sa mga puso upang masilungan ng Banagaing Pag-ibig. Ang ibinigay pa rito ay inihahatid mula sa langit at hindi dahil sa tawag mo. Ngunit ang iyong panalangin at sakripisyo ay naglalayon na buksan ang mga puso para sa Banagaing Pag-ibig. Kaya't magkaroon ka ng kapayapaan." Tinanong ko: "Pero hindi ba mas marami ang makakapaniwala at mabubuhay sa mensahe kung mayroong ibinibigay na espesyal na tanda?" Sinagot niya: "Gumagawa si Dios sa bawat kaluluwa ayon sa Kanyang Kagustuhan. Kung kailangan ng isang kaluluwa ang partikular na biyaya upang manampalataya at pinili niyang gumawa nito, magaganap ito." Sinabi ko: "Parang mas marami pa rin ang makakapaniwala kung mayroong mas maraming tanda." Sumagot siya: "Ang mensahe mismo ay dapat na patunay ng pagkakaroon ng langit. Pakiwala ka dito at mananalangin para maging mabuting tagapagtanggol at para sa mga puso upang mahalin. Iyan ang sapat." Binuksan niya ulit ang kanyang mga kamay at lumabas ang malakas na liwanag mula sa lugar kung saan dapat nasa puso niya. Umalis siya.