Jestem Panią Boleści i Łez. Z głębokim żalem śledziłam Mójego Boskiego Syna przez całe Jego życie, cierpiąc z Nim i łącząc się z Jego boskim ofiarowaniem dla odkupienia ludzkości. Moje Serce zawsze żyło ukrzyżowane z moim Boskim Synem, a żadne cierpienie nigdy nie przestało męczyć mojego Serca. Zawsze żyłam przebita mieczem bólu. Moje oczy były źródłem ciągłych łez. A nawet dzisiaj cierpię, widząc ludzkość tonącą coraz głębiej w bezodni grzechu i nieposłuszeństwa wobec Pana. Cierpię, widząc jak ludzkość systematycznie odrzuca wszystkie moje objawy, łzy i ostrzeżenia do nawrócenia. Cierpię, widząc coraz więcej Kościół zamglony i przejęty przez apostazję, która prowadzi coraz więcej dusz ku zagładzie. Cierpię, widząc że człowiek staje się coraz bardziej przemocą, zło, wrogiem Boga i Mnie, a także większą miłością do zła, grzechu i diabła. Cierpię, bo Moj Głos pada na pustynię i nie znajduje odzewu w sercach. Tylko wielka siła miłości dla Moich Boleści może uratować tę złą ludzkość i przywrócić ją na ścieżkę pokoju i zbawienia. Moje Serce krzyczy, ale kto odpowie na moje przebijające krzyki?
(Raport-Marcos) "- Dzisiaj Pani przyszła ubrana w purpurową suknię i czarny płaszcz. Obok Niej stały dwa anioły, również ubrani w purpurę. Jej twarz wyrażała wielką smutek. Moje serce pękło żalem, kiedy ujrzałem taką twarz Matki Bożej".