Sa gabing iyon, mga 10:00 p.m., nang kami ay nag-uusap sa kuwarto niya, lumitaw si Mahal na Birhen at binigay ang sumusunod na mensahe:
Ito ay para kay Padre...
Siya ay isa sa aking mga anak na lubos kong minamahal ni Jesus, aking Anak. Siya na ngayon ay nasa loob ng aming mga Puso.
Sabihin mo sa kanya na bigyan ang aking mensahe ng buong pansin. Ang aking mga mensahe ay para sa lahat ng tao sa buong mundo. Ipaalam sila. Sabihin mo sa kanya na i-paalam nang maaga. Walang oras tayong malugod-lugod. Mabilis ang paglipat ng panahon. Huwag magpabago hanggang bukas kung ano man ang dapat mong gawin ngayon. Bukas ay araw ni Panginoon. Magmadalas ka. Muling sinabi ko: bukasan ay para kay Panginoon, sa aking Anak na si Jesus.
Sa panahong iyon, nag-iisip ako kung hindi ba ako pumasok sa isang kongregasyon ng relihiyoso upang magkaroon ng karanasan ng tawag. Tanungin ko si Mahal na Birhen kung maaari bang aking pasukin ang anumang kongregasyon at kung mayroon bangan siyang sabihin tungkol dito sa pamamagitan ni nanay ko. Sinabi niya,
Kailangan niyang patnubuhan ng Padre.... Iyan ay pagpili ni Edson. Hindi nagbabago ang pananampalataya.(1)
(1) Naisip ni Mahal na Birhen na kung sino man ang paring iyon, palaging sila ay mga pari ng Simbahang Katoliko, walang babagong mangyayari at sa anumang kongregasyon na gusto mong pasukin, palagi itong magiging pareho:
Katolik.