Biri im, për të shpëtuar pekësit duhet ta dini si t'i pranojni humbjet pa asnjëherë të humbisni zemër dhe kurajën për të ecur drejt Zotit. Kur le të mbulosh dhe të zduken nga provimet, do të bëheni një hap prapa. Kjo është mashtrimi i djallit që dëshiron ta pengojë juve të ecni në rrugën e përfeksionimit. Në këtë kohë të provimeve, thirrni më dhe unë do t'ju udhëheqja sigurt nëpër prova të jetës.
Në botë një njeri jeton në një betejë të vazhdueshme. Njeriu lufton kundër vetes, pra, ai lufton kundër instinktit dhe dëshirës së tij, sepse është ende i karnalëve sesa spiritual. Për t'i ndjekur frytët e inspirimit dhe gracinë hyjnore, njeriu duhet të luftojë kundër gjithçkaje për të cilën ai u tërheq dhe që e kënaq dëshirën e tij, duke ditur si ta heqë dorë dhe t'i sakrifikojë veten. Kështu, Zoti i pastërton dhe i jep forcën për të mposhtur çdo dobësi dhe vetëmohim, mësoi atë të kërkojë atë që është spirituale dhe ajo që e bën ta rritet në shenjtëri.
Shumë shpirtra nuk mund t'i lirin vetes nga bota, nga materia, sepse janë plot me synime të kenaqshme dhe ide të botës që i çojnë ata në rënje dhe mëkat, sepse djalli i ka mbushur dhe e ka përhapur ato me helmin e tij. Është e nevojshëm t'i vëzhgojme dhe lutemi për ta mposhtur çdo të keqe.
Luftoni dhe fitoni, duke kërkuar syrin tuaj bashkangjitur me atë tim, dhe kështu do t'i dini ku të ecni dhe çfarë të bëni. T'ju bekoj: në emër të Atit, Birit dhe Shpirtit të Shenjtë. Amen!
Fola me Zotin e Virgjëreshës dhe i pyeta disa pyetje rreth jetës së mi dhe misionit tim. I kisha lutur që t'i mbante një kohë më tepër, dhe ai u përgjigj mua. Sa të butë është ajo. Më tha:
Ju thashë se do ta vendosja juve në djathtë të Birit tim Jezus, dhe askush nuk do t'ju zhvendosi atje, sepse Bir i lejoi më dhe m'e urdhëroi që unë do ta mbikqyrja përgjithmonë dhe t'i ndihmoj juve në gjithçka. Ju kam lejuar të mbajni scepërin tim në duart tuaja, sepse unë, Mbretëresha e qiejve dhe tokës, jam caktuar ju një mision të madh, një mission i dhënë juve nga urdhri ekspres i Atij që është Zot i qiejve dhe tokës, Krijuesi i gjithçkaje, Ai për të cilin çdo gju do ta kuroroj në qiell e në tokë dhe nëntokë. Mos frikohet. Nëse unë ju thashë se do t'ju vendosja në djathtë të Birit tim, kush mund t'ju zhvendosi atje, nëse është vulla e Tij Suprem që ti jeni atje?
Zoti dëshiron të jeni një dritë që ndriçon midis të rinjve. Fëmijët e vegjël, ju keni një mision të bukur dhe të rëndësishëm për t'u plotësuar. Zoti ju ka caktuar, në këto kohë të fundit, të jeni ai i cili do ta udhëheqë rininë së sotme tek Zema e tij mëshiruese. Ëndrra juaj në të kaluarën ishte një parashikim i një vizioni tjetër, i misionit tuaj. Perëndia ju ka shikuar me mëshirë të madhe dhe ju ka zgjedhur. Ruani rininë për Të duke dëshmuar me zell, me dashuri, me dedikim, me gjithë fuqinë e juaj mëshirinë e tij ndaj tyre të gjithëve. Le ta shndërrohet jeta juaj në një dritë që ndriçon edhe më shumë në shtëpi dhe graci, saqë të gjitha rinia do të fitojnë nga rritja spirituale juaj.
Lutni, lutni, lutni dhe falënderojeni Zotin i cili ju ka thirrur për t'u bërë ai që do ta udhëheqë rininë e kohës tuaj tek lavdia e mbretërisë së Tij. Nëse le të jeni udhëhequr nga Zoti dhe lejoni gracinë e tij të veprojë në ju, shumë rininj do t'i konvertohen dhe do ta gjejnë rrugën që çon në parajsë përmes dëshmisë tuaj dhe besnikërisë suaj ndaj Tij. Ju do të fitohet për vete dhe për shumë rinia, shumë graci. Bjeni humbje, humbje, humbje dhe Zoti do bëjë gjera të mëdha në jetën tuaj. Ai dëshiron t'ju përdorë dhe t'ju bërë një shenj i madh për të gjitha rininë e cila po vret vetveten me keqin, sa që të gjithë ta arrijnë mëshirën. Unë jam gjithmonë me ju dhe përmes lutjeve tuaja do t'ju mbush me bekujtimet matërore si edhe virtutet e mia, saqë të jeni më të kënaqur për Të Fuqinëm. Qetësohuni, dhe sjellni këtë qetësi tek të gjitha fëmijët e mi më të dobët dhe më të papërshtatshme. Ju bekoj: në emër të Atit, Birit dhe Shpirtit të Shenjtë. Amen!
(¹) Kjo ndodhi kur po shkoja në Itapirangë, më 12.05.97, për procesionin të 13 majit. Unë isha brenda autobusit të linjës Aruanã, i cili bënte udhëtimin atje, dhe mendoj se atë muaj do ta festonim ditën e Zonjës së Fatimës dhe ditën e Nënës Tonë Mbretërore. I erdhi në zemër t'i them: "Kush të di a mbase një ditë Zonja nuk do ma lejo që ta mbaj scepterin e saj?" Unë mendoj këtë kur autobusi po hynte në rrugën që çonte në qytetin e Silves. Në një vend të caktuar në rrugë, autobusi u ndal dhe ngjit një vajzë e varfër. Ajo kishte fëmijën e saj të vogël në krahun e majtë dhe në dorën e djathtë mbante një çadër blu. Ajo ngjiti autobusin pa asnjë vështirësi, përmes shkallëve. Shumë nana në zonë, kur ngjiten këto autobuse të larta me fëmijët në krahun, ngjiten me vështirësi në hapësirat e derave, por ky vajzë u ngjit ndryshe nga tjerat, majesteroze dhe me një delikatesë impresionuese. Ajo ngjiti dhe erdhi të ulte aty ku isha unë, në vendin pranë im. Unë mendova: Mbase kjo nënë e re po shkon në qytetin e Silves! Autobusi arriti në stacionin e autobusëve të Silves dhe shumë u zhvendosën, por vajza nuk u zhvendos. Unë mendova përsëri: Mbase ajo po shkon në Itapirangë! Autobusi nisi përsëri dhe ktheu nga e njëjta rrugë, duke marrë të njejtën rrugë si më parë. Afërsisht, ose unë mund t'i them, në vendin e njëjtë, autobusi u ndal dhe vajza filloi të përgatitej të zhvendosej. Çka ma goditi më shumë ishte se asnjë nuk i dha sinjal ndalesës. Shofëri u ndal dhe priti që vajza të zbritet. Para se ajo t'i zbriteshe, ajo me syte e miu duke ulenjë thotë: Këtu, mbaj çadërnë në dorën tuaj dhe ja dha më përmes drekës! Unë isha i habitur dhe mendova: Pse ma dhuroi ajo çadërnë? A me të ngjit me fëmijën e saj, ajo mund ta zbritte? Pse ma dhuroi ajo çadërnë në dorët e mia? Kur ajo u zhvendos nga autobusi menjëherë nisi dhe unë isha i shqetësuar sepse çadra ishte me mua dhe nuk mundja t'i dhash. Unë shikova përmes drekës dhe mendova: "Do ta hedh çadërnë!" Dhe e hodha në rrugë. Vazhdova të shikoj përmes drekës për të parë a kishte pa çadrën në tokë. Vajza erdhi duke ecur ku ishte çadra, e ngriti nga toka dhe qëndroi atje në rrugë duke me shikuar deri sa unë ta humbja syte prej saj për shkak të distancës. Në atë moment i erdhi zemrën: Ishte Zonja me Fëmijën e Jezusit! Ajo u përgjigj kërkesës sime dhe erdh që t'i mbaj scepterin në dorët e mia si unë mendoj dhe kërkov! Scepteri ishte çadra blu e vogël.
Në shfaqjen më 13 maj, në Itapirangë, i pyeta Zonjën, për të qenë sigurt, a ishte ajo që kishte hyrë në autobusin me fëmijën, dhe ajo ma tha:
Ti ende ke dyshime, i biri im. A nuk më kërkuat ti të lejoja t'i mbaj scepterin tim? Mirë, shiko, kam pranuar kërkesën tuaj dhe jam erdhur me Birin tim për ta dorëzuar atë në duart e tua personalisht. Thoni vëllezërve tuaj se shpeshherë, unë dhe Biri im Jezus i vizitojmë ata personalisht në shtëpitë e tyre, kur shkojmë të kërkojmë një pak ushqim dhe ujë ose ndihmë, dhe ata nuk e njohin prania tonë, sepse zemrat e tyre janë mbyllur për Zotin dhe dashurinë e Tij. Na vizitojmë ju gjithë herë pas here për të parë sa dashuri dhe bamirësi keni në pritje dhe ndihmë atyre që kanë nevojë më shumë, dhe shumë humbën gracat e qiejve sepse nuk i duan, nuk i ndihmojnë dhe nuk kanë zemrat e hapura për hapat e Zotit.
Kjo më preku shumë. Ishte njëra nga herët kur Nënë Maria u paraqit në sy të mia si një person i varfër, i thjeshtë, me njerëz tjerë që qenë pranë meje, të cilët nuk e vunë re asgjë që ndodhi ose çfarë po bëhej. Gjithashtu, më kapi vëmendja se autobusi ndaloi në kohë të caktuara, pa kurrë askush t'i kërkonte shoférit ta ndalte atë. Nënë Maria e bënte shofërin të ndalonte ku ajo donte të ngjitej dhe të zbriste, dhe ai i bindet. Loftohet Zoti me Nënë Tereza e Shenjtë dhe Shën Gjergji për gjithçka kjo!