دوشنبه، ۲۷ سپتامبر ۱۹۹۴

مادرانما با لباس سفید می‌آید. او دست‌های خود را باز کرده و می‌گوید: "این روزها، فرزندم، مانع‌هایی برای قدسیت برداشته می‌شود. این اتفاق بدون درد نیست اما به وسیلهٔ نعمت است. من هر روحی را پشتیبانی می‌کنم. در دل من آرزو پیدا کن تا کوچک‌ترین از کوچکترین‌ها و کمترین همه باشند؛ خدا تو را به حداکثر استفاده خواهد کرد. کسی که برای شناخت تملق دارد، اولین نفر در پادشاهی نخواهد بود. آنهایی که پس دنیا هستند، معنویاً رها خواهند شد. در این ساعت، شادی پیدا کن از اینکه چگونه خدا کسانی که نزدیک‌ترین من و عمیقاً در دل من هستند را شکل می‌دهد. اغلب آنچه برداشته می‌شود تنها چیزی است که بین روح و خدا قرار دارد. در چنین زمان‌هایی از گمراهی و تاریکی، روح بیشتر نیاز به اعتماد به عشق مقدس با فرو ریختن خود درون شعله قلب بی‌عیبم دارد. الان براتان مبارکتی مادرانه من را ارسال می‌کنم."