Ο Θεός Κέρδισε τη Νίκη!

Η εμφάνιση της Παναγίας στο Caravaggio

Μάιος 26, 1432, Caravaggio, Bergamo, Ιταλία

Η Εμφάνιση και το Μήνυμά της

Θεός πλούσιος σε έλεος και παντόδυναμος, ο οποίος με την προνοία του διατάσσει όλα τα πράγματα εύκολα, από εκείνη τη ευσπλαχνία που ποτέ δεν αφήνει κανέναν πίστη χωρίς την ουρανή βοήθειά Του μια μέρα ήταν ευχαρίστως πρόθυμος να βλέπει, να σωζεί και ακόμη και να τιμά τον λαό του Καραβάζιο με τη Θεομήτορ της Παναγίας.

Στον χρόνο από την γέννηση του Κυρίου, στην ημέρα 26 Μαΐου στις πέντε το απογεύμα, συνέβη ότι μια γυναίκα ονόματος Τζιανέτα από τον χωριό Καραβάζιο, ηλικίας 32 ετών, κόρη του Πιέρτο Βατσκί και σύζυγος του Φραντσέσκο Βαρόλι, γνωστή από όλους για την ηθική της συμπεριφορά, τη χριστιανική της ευλάβεια και τη στενοχωρία της ζωής της, ήταν έξω από το χωριό κατά μήκος του δρόμου προς Μιζάνο, και ήταν εντελώς αφοσιωμένη στην σκέψη πώς θα μπορούσε να φέρει στο σπίτι τα δεμάτια χόρτου που είχε έρθει για την κόψή τους για τα ζώα της.

Και ιδού, είδε μια ωραία και θαυμαστή Κυρία, με μεγαλείο μορφής, με όμορφο πρόσωπο, με σεβασμό εμφάνιση και ακατάληπτη ομορφιά που ποτέ δεν είχε φανταστεί, ντυμένη με μπλε φορέματα και το κεφάλι της καλυμμένο με λευκό βελόνι.

Ενθουσιασμένη από τέτοιο σεβασμό εμφάνιση της ευγενούς Κυρίας, έκπληκτη Τζιανέτα εξόρισε: "Παναγία Μαρία!"

Και η Κυρία αμέσως είπε προς αυτήν: "Μην φοβάσαι, κόρη μου, γιατί εγώ είναι. Σταματήσει και προσεύχεται."

Η Τζιανέτα απάντησε: "Κυρία, δεν έχω χρόνο τώρα. Τα άλογά μου περιμένουν αυτό το χόρτο."

Τότε η μακαριστοτάτη Παρθένος είπε πάλι προς αυτήν: "Τώρα κάνε ό,τι θέλω από σένα...."

Και έτσι λέγοντάς, έθεσε την χείρα της στο ώμο του Γιαννέτα και τον κάθισε στα γόνατά του. Συνέχισε: "Ακούστε καλά και θυμηθείτε, γιατί θέλω να αναφέρετε όπου μπορείτε με το στόμα σας ή να σας κάνω να πειτε αυτό..."

Και με δάκρυα στα μάτια της, τα οποία σύμφωνα με την μαρτυρία του Γιαννέτα φαινόταν σαν λάμψιμο χρυσό, προσθέτησε:

"Ο Υψηλότερος Παντοκράτορας ο Υιός Μου είχε σκοπό να καταστρέψει αυτή την γη λόγω της ανομίας των ανθρώπων, γιατί κάνουν το κακό κάθε μέρα περισσότερο και πέφτουν από αμαρτία σε αμαρτία. Αλλά εγώ τα τελευταία επτά χρόνια παρακαλούσα τον Υιό μου να δείξει έλεος για τις αμαρτιές τους. Έτσι θέλω να πειτε σε όλους ότι πρέπει να νηστεύουν με ψωμί και νερό κάθε Παρασκευή προς τιμήν του Υιού μου, και μετά την εσπερινή, από ευλάβεια προς εμένα, θα γιορτάζουν κάθε Σάββατο."

"Την ημίμερα αυτή πρέπει να τη αφιερώσουν σε μένα με ευχαριστία για τις πολλές και μεγάλες χάριτες που απέκτησαν από τον Υιό μου μέσω της παρέμβασής μου."

Η Παναγία είπε όλα αυτά τα λόγια ανοιχτάχερη και σαν να ήταν θλιβμένη. Ο Γιαννέτας είπε: "Οι άνθρωποι δεν θα με πιστεύσουν."

Η πιο ελεήμονη Παναγία απάντησε: "Άναψε, μην φοβάσαι. Αναφέρε τι σου ενετείλασα. Θα επιβεβαιώσω τα λόγια σου με τέτοια μεγάλα σήματα ώστε κανείς να μη διστάζει ότι είπες την αλήθεια."

Είπας αυτά και έκανε το σταυρό πάνω στο Γιαννέτα, εξαφανίστηκε από τη θέα του.

Αμέσως επιστρέφοντας στην Καραβάτζιο, ο Γιαννέτας ανέφερε όλα όσα είδε και άκουσε. Έτσι πολλοί - πιστεύοντάς την - άρχισαν να επισκέπτονται εκείνο το μέρος, και βρήκαν ένα πηγάδι που ποτέ πριν δεν είχε δει κανείς.

Σε αυτό το πηγάδι τότε πήγαν κάποιοι άρρωστοι, και μετά σε αυξανόμενο αριθμό, εμπιστευόμενους στην δύναμη του Θεού. Και η είδηση διαδόθηκε ότι οι άρρωστοι επέστρεφαν ελεύθεροι από τις ασθένειες από τις οποίες έπασχαν, μέσω της παρέμβασης και των μερίτων της πιο δόξιας Παναγίας Μητέρας του Θεού και του Κυρίου μας Ιησού Χριστού.

Τω Πατρί και τω Αγίω Πνεύματι εστιν η αίνεσις και η δόξα πάντοτε επί τη σωτηρία των πίστεων. Αμήν.

Τα Δάκρυά της στα Μάτια, Τα Χέρια Της Άνοιχτα Όπως Παθειμένη

Το κλάμα της Παναγίας στο Καραβατζιο, καθώς και το μήνυμα πάνω στο οποίο πρέπει να μελετηθεί περισσότερο, έχει σχεδόν ποτέ δεν βεβαίωσε. Παρ' όλα αυτά η Τζιανέτα είχε πιάσει, εντυπωσιασμένη, αυτά τα δάκρυα και αυτή την παθήματα της Μητέρας του Χριστού: η Παναγία μιλάει με δάκρυα στα μάτια της. Είναι αληθινό ότι φαίνονται σαν λάμψη χρυσού για εκείνη, αλλά αυτό είναι επειδή δεν μπορούν να μη την επηρεάσουν. Με ανοιχτά χέρια και ως αν παθεί, η Παρθένος εμπιστεύεται τη θλίψή της και ταυτόχρονα το συμπονετικό της παρέμβαση στην Τζιανέτα. Η θλιβερότητα της Παναγίας είναι η θλιβερότητα του Υιού της, προκλημένη ακόμη και με την απειλή τιμωρίας για τις αμαρτίες των ανθρώπων όπως στο Ευαγγέλιο: "...εάν μην μετανοήσετε, όλοι θα απολομηθείτε ομοίως" (Λκ 13:3, 5).

Και υπήρχαν λόγοι, αν σκέφτομαστε αυτά τα χρόνια της αναταραχής για την Εκκλησία και τη βία του χρόνου που διαπράχθηκε στην ίδια χώρα του Καραβατζιο.

Για την πολιτική κατάσταση στο έδαφος της Γέρα ντ' Άντα, πρέπει να θυμηθείτε ότι οι εχθροπραξίες μεταξύ της Βενετικής Δημοκρατίας και του Δουκάτου του Μιλάνου είχαν αναζωογονηθεί από τις αρχές του 1431. Το Καραβατζιο θα αποτελούσε ως ένα κρίσιμο σημείο συνάρτησης αυτών για όχι λίγα χρόνια κατά τη διάρκεια του 15ου αιώνα. Μεταξύ 1432 και 1441, μεταξύ 1448 και 1453 το Καραβατζιο πήγαινε και έρχονταν υπό την κυριαρχία του Μιλάνου και της Βενετίας, και έγινε σκηνή μάχης, ανακωχής, διαπραγματεύσεων "κεφαλαιών" από τις δύο πλευρές που θα επέτρεπε στους κατοίκους να επιβιώσουν. Η ειρήνη, οι ειρηνικές συμφωνίες, ήταν προκαταρκτικά. Το Γέρα ντ' Άντα θα μείνει με το Μιλάνου σε σχετική ειρήνη μέχρι το 1499. Τότε για άλλους δέκα χρόνια περίπου θα επιστρέψει υπό τη Βενετία.

Το Ιερό με Πηγή

Μια Πηγή Ποτέ Προτού Δείχτηκε

"Παναγία της Πηγής" αναφέρεται σήμερα ως το Ιερό του Καραβάτζιο. Για πολλούς αιώνες ωστόσο ο τόπος και η Εκκλησία της Εμφάνισης αναφερόταν σαν "Santa Maria alla fontana." Και αυτή η τρόπος γραφής είχε μια ακριβή αιτία.

Το λιβάδι του Ματσόλεντζο ήταν μέρος μιας ευρύχωρης αγροτικής περιοχής γύρω από το Καραβάτζιο και δεν βρισκόταν σε "ακαλλιέργητο, ξερό και άγριο τόπο...γνωρίζοντας με βεβαιότητα ότι εκεί δε υπήρχε ούτε πηγή ούτε άλλο υδάτινο πηγάδι," όπως αρχίζει να γράφει ο Παούλος Μορίγκι, ιστορικός της εποχής του, στη 1599 Ιστορία. Η άρνηση προέκυψε από την αναφορά των αντιπροσώπων του Καραβάτζιο που μεταφέρθηκε στις "lettere patenti" του Αντόνιου Αλεάρντι, γενικού βικάριου του Επισκόπου Βεντουρίνο: Η Παναγία εμφανίζεται σε ένα τόπο ονομαζόμενο Ματσόλεντζο όπου υπήρχε πάντα και υπάρχει ακόμα μια πηγή; εμφανίζεται απλά "κοντά" (prope fontem) της ώστε ο τόπος να είναι καλά αναγνωρισμένος, σε απόσταση μερικών δεκάδων βημάτων.

Οι κάτοικοι του Καραβάτζιο γνώριζαν ότι στην οδό προς το Μισάνο στη χώρα "αλ Ματσόλεντζο" υπάρχει ένα μεγάλο, καλά αναγνωρισμένο υδάτινο πηγάδι και ότι αυτές οι περιοχές, όπως πολλές άλλες στην περιοχή, είναι πλούσιες σε πηγές.

Η Τζιανέτα κόβει το χόρτο της εκεί στα εδάφη αλλά όπου η Παναγία εμφανίζεται στη Τζιανέτα εκείνη την ημέρα δεν υπάρχει πηγή ούτε είναι ορατό. Για αυτό οι άνθρωποι που συγκεντρώνονται εκεί έχουν τη τάση να βρουν "μία πηγή που ποτέ πριν δεν είχαν δει." Και μόνο επειδή όσες μπάνιαζαν σε αυτό το νερό θεραπεύονταν από τις αρροτήσεις τους, αυτή η πηγή θα γινόταν "η ιερά πηγή." Και μόνο επειδή ο μυθικός απίστευτος που ρίχνει ξερό ξύλο μέσα της με την ελπίδα ότι κάποια στιγμή θα έρθει κάποιος αποδεικτικός ή αναγνωριστικός τρόπος για τη διεκδικήση Εμφάνισης (σαν ο Απόστολος Θωμάς: "...εαν μην δώ...εαν μην αγκαλιάσω με τα χέρια μου...δεν θα πιστέψω") βλέπει αυτό να μετατρέπεται σε ανθισμένο κλαδί, αυτή η πηγή θα τον ενημερώσει σαν "η πηγή των θαυμάτων."

Πώς θα δείξει κάποιος σε αυτούς που τρέχουν να δουν πού εμφανίστηκε η Παναγία; Ένας θα πει, "στο φρεάτι." Εμείς όμως πρέπει να κάνουμε σαφές ότι και το ιταλικό του 15ου αιώνα, όπως αναφέρεται στα επίσημα λατινικά έγγραφα, Santa Maria alla fontana πρέπει να διαβαστεί σύμφωνα με τη λατινική προέλευσή της; δηλαδή για να μας πληροφορήσει ότι ο ναός της Αγίας Μαρίας βρίσκεται ακολούθως στο δρόμο προς το Μισάνο στην λιβάδα του Ματσόλεγκο κοντά (ad) μια πηγή. Αυτή η ανάγνωση διαλύει κάθε ισχυρισμό ή υποτιθέμενη αντίφαση στις αφηγήσεις της 26ης Μαΐου για ... δύο πηγές.

Εσωτερικό του Ιερού

Το Σημάδι του Νερού και το Ευαγγέλιο

Με τον δικό της τρόπο η πηγή των θαυμάτων παρουσιάζει εδώ και τώρα το Ευαγγέλιο. Αυτό κατανοήθηκε από την αρχή από τους παλαιούς μάρτυρες που "καταγράφουν" τις ιάσεις με ευαγγελική γλώσσα: "Adi πάνω (10 Αυγούστου 1432). Στέφανο, γιος του Γαβριήλ ντι Ζενάλι ντι Τρεβί (Τρεβίλιο), τέσσερα χρόνια, ποτέ δεν είχε την ικανότητα να περπατάει, όπως μαρτυρούσε η μητέρα του, αλλά αμέσως μετά το μπάνιο στο Φρέατο περιπάτησε με τα πόδια του μόνος του χωρίς άλλη υποστήριξη.

Το σημάδι του νερού συνοδεύει την ιστορία του λαού της Παλαιάς και Νέας Διαθήκης και χαρακτηρίζει πολλά Ιερά Τόπια όπου εμφανίστηκε η Μήτηρ του Ιησού. Χωρίς λόγο ήταν η παρουσία της "κριτική" όταν ο Χριστός έκανε το πρώτο από τα Σημάνιά Του, μετατρέποντας νερό σε κρασί. Μέσω του νερού εργάστηκε και ιασμούς σώματος και πνεύματος. Η αμαρτία του κόσμου αποπλύνεται από το νερό και το αίμα που έρεε από την τραυματισμένη Καρδιά Του, και με τη δωρεία του Πνεύματος, αυτοί οι αναγεννημένοι στο νερό του βαπτισμού γεννούνται σε νέα ζωή.

Όταν οι άρρωστοι φέρνονται στα προαύλια του Ιερού και τους κάνουν να περάσουν από την Αγία Πηγή προσυχόμενοι για τη θεραπεία τους; όταν οχλοί συρρέουν σε αυτό το τόπο ως προσκυνητές για να πάρουν νερό από τις πηγές της χάριτος όσο πιο γρήγορα είναι δυνατόν; όταν η εύνοια οδηγεί τον λαό των πίστων να ζητάει "οτιδήποτε" από τον Ιησού, ενδιάμεσοι την παρέμβαση της Ευλογημένης Μητρός (. ... "Δεν έχουν πλέον κρασί"!) με τη πεποίθηση ότι θα το κάνει, μπορεί να λεχθεί ότι υποχωρούμε σε συναισθηματικές και μη λογικές μορφές πίστης και απλώς καταφεύγονται σε τύπο παραμυθιακής προσευχής;

Εδώ ο Ιησούς περνάει ακόμα μέσα από την ανθρωπότητα, εργαζόμενος "μέσω της δύναμης του Πνεύματος" στην πηγή του ζωντανού νερού, ζωντανός όσο είναι μυστηριωδώς παρών υπό το ευχαριστικό σημάδι.

Και όταν συμβαίνουν χάριτες μεταστροφής καρδιακών και θεραπείας από φυσικές ασθένειες στην συνάντηση του οχλού με αυτόν, είναι ακόμα μέσω των σημείων και της μέσιας Χριστικής ενσωμάτωσης, ξανά και σε συνέχεια του "έτους της χάριτος του Κυρίου" ότι προσφέρεται η δυνατότητα προσεγγίσεων και επιτεύξεως, στον Κύριο Ιησού, του μοναδικού δώρου της θείας χάρης.

Το σημάδι του νερού, ωστόσο, εκτός από την επιβεβαίωση της πιστότητας της Γιανέττας, είναι έκφραση της θεραπευτικής δύναμης της θείας χάρης, η οποία εργάζεται μέσω της παρέμβασης της Παναγίας μετά τη φανερωσή της.

"Οι άνθρωποι δεν θα με πιστεύσουν," είπε η Γιανέττα.

Αλλά η πιο ελεήμονη Παρθένος απάντησε, "Άναστα, μην φοβηθείς. Αναφέρε τι σου ενετείλασα; Εγώ θα επιβεβαιώνω τα λόγια σου με τέτοια μεγάλα σημεία ώστε κανείς να μη διστάζει ότι λέγεις την αλήθεια." ... Και έχοντας κάνει το σημάδι του σταυρού πάνω στη Γιανέττα, Αφανίστηκε από τους οφθαλμούς της.

Έτσι ξανά αναφέρεται στο κείμενο της αρχαίας αφηγήσεως. Τα "σημεία τόσο μεγάλα" που επιβεβαίωσαν το μήνυμα: είναι έτσι η πηγή που δεν είχε ποτέ κάποιος δει πριν; οι άρρωστοι απελευθερώνονται από τις ασθένειες από τις οποίες έπασχαν.

Παραδοσιακή Προέλαση με Σκηνή της Φανερωσης

Κλήση Ευαγγελίου προς Μεταστροφή

Μεταξύ των πολλών εικονογραφικών παραστάσεων, η ιστορία και οι παράδοσεις, οι προσκυνήματα και το τέχνη που έκαναν τον Προσκυνητήριο του Καραβάτζιο διάσημο για αιώνες, τόσο εκπληκτικό όσο μπορεί να φαίνεται, το μήνυμα της Εμφάνισης αγνοείται σχεδόν ολοκληρωτικά και παραμένει χωρίς σχόλια.

Είναι αλήθεια ότι μας έχει μεταδοθεί σε μια μορφή και λογοτεχνικό είδος που δεν ανήκουν πλέον στην πολιτιστική, ακόμη και θεολογική μας κουλτούρα. Όμως το περίεργο είναι ότι ακόμα στα προηγούμενα αιώνες η προσοχή και η λατρεία που προκαλούσε το γεγονός της 26ης Μαΐου 1432 φαίνεται να είχαν επικεντρωθεί περισσότερο στη "πηγή των θαυμάτων" παρά στις λέξεις της Παναγίας προς τη Τζιανέτα.

Τι λέξεις; Ακούστε τις ξανά σε μια μετάφραση όσο πιο πιστή είναι δυνατόν στο κείμενο του αρχαίου "επιτρεπμένου" λόγου που μας έχει παραδοθεί από τα πράγματα της επισκοπικής επίσκεψης του Επισκόπου Σπεκιάνο:

"Ακουέτε καλά και θυμηθείτε. Θέλω να αναφέρετε όποου μπορείτε, ή να προκαλέσετε να πειραστείται αυτό το μήνυμα: ο Υψίστος Παντοκράτωρ Υιός μου είχε σκοπό να καταστραφεί αυτή η γη λόγω της ανομίας των ανθρώπων. Κάνουν κακό κάθε μέρα και πέφτουν από αμάρτημα σε αμάρτημα. Αλλά για επτά χρόνια έχω παρακαλέσει τον Υιό μου για έλεος για τις αμαρτίες τους. Γι' αυτό θέλω να πειτε σε όλους ότι πρέπει να νηστεύσουν με ψωμί και νερό κάθε Παρασκευή προς τιμήν του Υιού μου...."

Πέρα από την λέξη και τις εκφράσεις που χρησιμοποιούνται, το μήνυμα στην ουσία του είναι ίδιο - τελικά δεν μπορούσε να είναι τίποτα άλλο - που ηχεί από τη Παλαιά Διαθήκη στη Καινή Διαθήκη, από ένα προφητικό μαρτύριο στο άλλο συγκεντρωμένο στον κλήρο του Ιησού, "Μετανοήστε και πιστεύετε στο Ευαγγέλιο... Η ώρα της σωτηρίας έχει έρθει... Το Βασίλειο του Θεού είναι πληρούμενο."

Πέρα από το πολιτιστικό και λογοτεχνικό στρώμα, η αντικειμενική ανάλυση των λέξεων της Εμφάνισης του Καραβάτζιο στην ουσία τους οδηγεί σε ένα μόνο μήνυμα, "Μετανοήστε και πιστεύετε στο Ευαγγέλιο," σαν να ήθελε η Μητέρα του Σωτήρος να εμφανισθεί εδώ για να επαναληφθεί εκείνη την εποχή και για όλες τις εποχές τα τελευταία της λόγια που αναφέρει ο ευαγγελιστής Ιωάννης: "Ποιήσατε ό,τι ανεταξεί."

Και αν και συνοδεύεται από προαναγγελίες και την απειλή τιμωρίας - ο Υιός του Θεού, όταν ήρθε μεταξύ των ανθρώπων, δεν ήταν σιγής για τη προφητική πρόκληση της "σκληρότητας καρδιάς" και το επερχόμενο κρίμα για όσους δεν μεταστρέφονται - είναι ακόμα μια κάλεσμα προς μετάνοια που χαράζεται με την υπόσχηση μιας ελέους ήδη χαρισθείσης στον αμαρτωλό που μετανοεί.

Ούτε πρέπει να θεωρείται παλιόμοδος το κλήσιμο για νηστεία και προσευχητικές πρακτικές. Η χριστιανική ζωή, όπως και η συνεχής μετάσταση, είναι επίσης θυσία ασκήσεων; και ο πίστης, υποκείμενος στην ουσιώδη καθαρότητά του, δεν φεύγει από την έκφρασή της σε εύσεβια, που περιβάλλεται με ποικίλες μορφές στη διαφοροποίηση των πολιτισμών και των εποχών.

Κάποιοι φοβούνται ότι η σημασία που δίνεται στα μηνύματα της εμφάνισης της Παναγίας και στην Παρθένο Μαρία ίδια ως αγγελιοφόρο, ή στους ευτυχής οραματιστές της, κινδυνεύει να διαστρέψει και να σκοτεινήσει τον κεντρικό ρόλο του Ιησού Χριστού και της Εκκλησίας, μειώνοντας την ανάγκη πίστης στο Ευαγγέλιο στην ακρότητά του από τη διέγερση των νοών προς αλήθειες και αποκάλυψεις που δεν είναι απαραίτητα για το σωτήριο. Αλλά αυτό είναι ακριβώς ο διακριτής μεταξύ πραγματικών και ψευδών εμφανίσεων: οι αυθεντικές εμφανίσεις αναζωντανεύουν το Ευαγγέλιο; η Μαρία και οι άγονοι οδηγούν στον Θεό και τον πρεσβευτή του Ιησοῦ Χριστόν, τον μοναδικό σωτήρα της ανθρωπότητας.

Ούτε μόνο κατά την εποχή του Ιησού, αλλά και κατά τη διάρκεια της Εκκλησίας - για εμάς αυτό είναι η εποχή μας - η μητέρα του Χριστοῦ συνεχίζει να εμπιστεύεται με το έργο προετοιμασίας των ανθρώπων για την έλευση του Κυρίου. Η Μαρία, τυπικό πρόσωπο της χριστιανικής κοινότητας ίδια "προφήτης νέων χρόνων," είναι μητέρα μαζί με την Εκκλησία και μέσα στην Εκκλησία επίσης της δεύτερης παρουσίας του Ιησού σε δόξα. Με την Εκκλησία και μέσα στην Εκκλησία "πολιτεία επί γής" η Μαρία βρίσκεται εντός του λαού του Θεού στον δρόμο τους για να οδηγήσει όλην την ανθρωπότητα στη συνάντηση με τον Χριστόν.

Ο Άγιος Ιωάννης Παύλος Β' επισκέφτηκε το ιερό τόπο τον Ιούνιο του 1992

Το Σαββατοκύριακο της Ευχαριστίας

"Θέλω να πεις," συνεχίζει η αρχαία αφήγηση, "...ότι μετά τις εσπερινές πρέπει να γιορτάζουν κάθε Σαββατοκύριακο με ευλάβεια προς Εμένα. Τη μισή μέρα αυτή την αφιερώνεται σε Εμένα για τα πολλά και μεγάλα χάρη που έχουν λάβει από τον Υιόν Μου μέσω της ενδιάμεσης μου."

Ακόμα και όταν η Παναγία εμφανίζεται για να ζητήσει προσευχές, τι συνεχίζει να συμβαίνει που είναι διαφορετικό από αυτό που συνέβη στην πρώτη γενιά των μαθητών; "Ήταν όλοι σπουδαίοι και συμφωνούντες στη προσέυχη, μαζί με κάποιες γυναίκες και τη Μαρία, την μητέρα του Ιησού, και με τους αδελφούς Του." Ένας τόπος για να προσευχτούν και να γιορτάσουν το Σαββάτο αφιερωμένος σε ευχαριστία προς Αυτόν που είχε ενεργήσει "για επτά χρόνια" δεν ζητήθηκε αποτελεσματικά από την Comparsa στη Giannetta. Όμως φάνηκε στην κοινότητα του Caravaggio ότι η κατασκευή ενός σπιτιού προσευχής και ενός τόπου φιλοξενίας για τους άρρωστους και τους προσκυνητές ήταν το πιο πραγματικό μαρτυρία ευχαριστίας για τη χάρις που λήφθηκε. Οι αντιπρόσωποι τους ζήτησαν επομένως από τον επίσκοπο την άδεια να κατασκευάσουν μια εκκλησία και ένα νοσοκομείο: το γεγονός της Εμφάνισης ανθίστηκε στη προσέυχη και στην εργατική αγάπη.

Αρα για αυτούς που δεχτούν το μήνυμα της Εμφάνισης σε ολόκληρο του και τις συνέπειές του, η κλήση προς μεταστροφή είναι πρόσκληση πίστης στον Θεό που σώσει, και μια πίστη που μετασχηματίζει ζωές. Μην εσωτερικότητα απομονωμένη σε ένα φοβερό και πεισματικό πνευματικότητα; μην απλά επιστροφή στις θρησκευτικές πράξεις αλλά πάθος για την οικοδόμηση της Εκκλησίας στον κόσμο, με τη κεντρική θέση να επαναφέρεται στους παθόντες, τους άρρωστους και τους φτωχούς στο σπίτι του Θεού και στην ανθρώπινη κοινότητα.

Το καρπός της επιστροφής στον Θεό και της ζωής αγάπης προς τον πλησίον είναι χαρά, γιορτή. Η "χάρις που λήφθηκε" μέσω της ενέργειας της Μαρίας ζητάει ευχαριστία; η οποία όμως δεν είναι απλά καθήκον αλλά χαρά. Στο Ιερό Τόπο δεν μπορεί κανείς να μην τραγουδήσει το Μαγνιφικάτ "για την οίκτιρση που από γενιά σε γενιά εκτείνεται επί των φοβούμενων τον Θεόν"; δεν μπορεί κανείς να μην "γειορτάζει" τη βρέτηση εκείνων που "ήταν χαμένοι" και έχουν επιστρέψει στο σπίτι του Πατέρα.

Αν η Μαρία, η μητέρα, μαζί με τον Ιησού και τους μαθητές συμμετέχει στον γάμο δεν θα λείπει "καλό κράσι που διατηρήθηκε μέχρι τώρα."

Κάρτα του Ιερού Τόπου από το 1948

Κάποιες Θαύματα

Ως κάθε ιερό, και το Καραβάτζιο έχει τη δική του ιστορία χάριτος. Τα «ιστορικά» θαύματα αναφέρονται στους προσκυνητές στο υπόγειο της Αγίας Πηγής, τριάντα μέτρα μήκος με πέντε κελιά. Στο τελευταίο κελί υπάρχει μια μεγάλη λεκάνη από μάρμαρο Σιένας, όπου οι προσκυνητές μπορούν να μαζεύουν ευλογημένο νερό. Μεταξύ των ενδιαφέροντων επεισοδίων είναι η «πρόκληση του Γκρατσιάνο». Ένα ορισμένος Γκρατσιάνος, αμφισβητήσιμος, ήθελε να προκαλέσει τον τόπο όπου η Παναγία βάδισε.

Παίρνοντας ένα ξηρό κλάδο, το φυτεύτηκε και άμεσα το είδε καλυμμένο με άνθη και φύλλα.

Ένα άλλο επεισόδιο είναι αυτό του Ντομένικο Μοτσακάνια. Το 1520, κατηγορημένος για κλέφτημα, έπρεπε να αποκεφαληθεί; αλλά το τσεκούρι του δρομολογητή πολλές φορές πέφτοντας στο λαιμό του δεν τον έκανε ούτε μια σκαρφή. Ήταν η 26ης Μαΐου και οι άνθρωποι χαίρεταν θαυμαστικά.

Την βραδιά της 9ης Αυγούστου 1650 ένας άγνωστος προσκυνήτης συνάντησε εδώ τον αρχιεχθρό του που τρέχε πίσω από αυτόν προσπαθώντας να τον σκοτώσει. Ο δυστυχισμένος ψάχνει καταφύγιο στο ιερό το οποίο ήταν εκείνη τη στιγμή κλειστό. Παρακαλώντας την προστασία της Παναγίας, η μπάλα του θυριδίου σπασμένη άνοιξε επιτρέποντας στον επιτελεσμένο άνθρωπο να τοποθετήσει εαυτό του ασφαλώς στο πόδι της αγάλματος της Παρθένου μετά από αυτό το δωμάτιο είχε τυχόν κλείσει πίσω του.

Προσευχή στην Παναγία του Καραβάτζιο

Παναγία του Καραβάτζιο,
άφθαρτος πηγή χάριτος,
από παλαιά και τιμημένη λατρεία,
την ημέρα που εορτάζουμε τη Θεοφάνεια Σου,
προσεύχομαστε να μην απογοητευθεί η ελπίδα
κάθε ενός που στρέφεται προς Εσένα,
και κανείς δεν θα μένει χωρίς απάντηση.
Παναγία του Καραβάτζιο, προσευχήσου για μας
Ο Παναγία του Καραβάτζιο,
να επιστρέψουν στο φως της πίστης στον Ναό Σου
και μέσω της Παροτρίπησής Σου οι τυφλοί,
οι αμφιβάλλοντες και οι αργοπορημένοι στην χριστιανική οδό
να μάθουν να περπατούν γρήγορα στον δρόμο των θεϊκών εντολών,
ώστε τα κουτάχια ωτα να ανοίξουν στα θεία διδασκαλία,
και όσοι είναι νεκροί από την αμαρτία
να επιστρέψουν στη πραγματική ζωή
όπου υπάρχει φως του νοού και ειρήνη της καρδιάς.
Παναγία του Καραβάτζιο, προσευχήσου για μας
Όποιος στρέφεται προς Εσένα ζητώντας την βοήθεια Σου,
Ο Μαρία, η ουρανοφόρος Πατρόναντα μας,
να γίνουμε ισχυροί στην πίστη,
στερεοί στη αγάπη και τόσο φλογεροι με αγάπη ώστε,
χωρίς να ακολουθούμε τις πειρασμούς του κακού,
ποτέ δεν αποσπάσουμε από την ορθή οδό,
Ο ελεημόνε, Ο ευσπλαχνίστικη, Ο γλυκή Παναγία Μαρία.
Παναγία του Καραβάτζιο, προσευχήσου για μας.
Αμήν.